Nieuws

Natuurlijke oplossing heeft effect op verbeteren eiwitdieet

Gepubliceerd op
2 juni 2020

Deze studie is opgezet om meer te weten te komen over het effect van natuurlijke oplossingen om het stikstofgebruik bij melkkoeien te verbeteren.

In de huidige praktijk worden sojabonen verwerkt en / of behandeld met chemicaliën zoals formaldehyde om de afbreekbaarheid in de pens te verminderen en het gehalte aan verteerbaar eiwit in de darm te verhogen. Er kan worden gediscussieerd of het gebruik van formaldehyde de meest duurzame en gunstige oplossing is. IDENA ontwikkelde een toevoegingsmiddel voor diervoeding Vertan, een mengsel van Eugenol, Thymol en essentiële oliën, als alternatief voor de chemische voederverwerking van eiwitrijke voederingrediënten zoals sojameel.

Experimenteel ontwerp

Om het effect van Vertan op de prestaties en de efficiëntie van het stikstofgebruik te evalueren, is op innovatiecentrum Dairy Campus een voerproef uitgevoerd met drie groepen van 15 melkkoeien. Na een voorbereidingsperiode werden de koeien gegroepeerd en toegewezen aan één van de volgende behandelingen:

  • een dieet met negatieve controle met onbehandelde sojameel (SBM) in de voeding
  • een dieet met positieve controle met formaldehyde behandelde sojameel (SBM-bp; bp staat voor by-pass)
  • een behandelingsdieet met sojameel aangevuld met Vertan (SBM-V ; V staat voor Vertan).

Parallel aan de prestatiestudie werd bij drie koeien de pensafbraak van de sojamaaltijden en de totale voeding en de fecale spijsvertering gemeten.
Om de bevindingen over het werkingsmechanisme van het toevoegingsmiddel te ondersteunen, werd in het onderzoek een simulatie met een pensfermentatiemodel opgenomen om het effect van sojaschrootkenmerken op fermentatie, verteerbaarheid en emissies na te bootsen.

figuur 1.jpg

Conclusie

Uit deze studie blijkt dat het gebruik van Vertan, als een natuurlijke oplossing voor een betere benutting van voederproteïne, een effect heeft op de pensfermentatie en melkeiwit. Het aanvullen van Vertan heeft een effect op de fermentatie van pensproteïnen en VFA-concentraties, wat resulteert in lagere in vivo pensammoniak, isovaleriaanse en valeriaanzuurconcentraties en een lagere ureumconcentratie in het bloed. Deze resultaten zijn indicatoren voor een beter eiwitgebruik. Niet alle resultaten konden echter volledig worden verklaard door de uitkomst van aanvullende metingen aan stikstofafbraak of door modelvoorspellingen.